CAS 210880 92 5 de Ongediertebestrijdingsinsecticide van Clothianidin 85% wp

                                                                         Kakkerlak die clothianidin doden

Clothianidin is een insecticide gelijkend op thiamethoxam en imidacloprid, is het een neonicotinoid.

Neonicotinoids is een klasse van insecticiden die aan nicotine chemisch gelijkaardig zijn,

welke als pesticide sinds recente 1700s is gebruikt.

Clothianidin en andere neonicotinoids handelen op het centrale zenuwstelsel van insecten als agonist van acetylcholine,

de neurotransmitter die nAChR bevordert, richtend dezelfde receptorplaats (AChR) en activerend post-synaptic acetylcholine receptoren maar remmend geen Pijn.

Clothianidin en andere neonicotinoids werden ontwikkeld om langer te duren dan nicotine,

welke giftiger is en welke te snel in het milieu opsplitst.

Nochtans die, tonen de studies in 2012 worden gepubliceerd aan dat het neonicotinoidstof bij het planten van tijd wordt vrijgegeven kan op nabijgelegen gebieden verscheidene jaren voortduren en in niet-doelinstallaties worden opgenomen, die dan door bijen en andere insecten dat worden gevoederd.

Clothianidin is een alternatief aan organofosfaat, carbamate, en pyrethroid pesticiden. Het stelt lagere risico's voor zoogdieren, met inbegrip van mensen, wanneer vergeleken bij organofosfaten en carbamates. Het heeft helpen de opeenhopingsweerstand van het insectongedierte tegen organofosfaat en pyrethroid pesticiden verhinderen.

Volgens Milieuprotection agency (EPA), clothianidin is de groot risicozorg aan nontargetinsecten (honingbijen). De informatie van standaardtests en gebiedsstudies, evenals de inherente rapporten die andere neonicotinoidinsecticiden (b.v., imidacloprid) impliceren stellen het potentieel voor giftig risico op lange termijn voor honingbijen en andere voordelige insecten voor.

In Januari 2013, verklaarde het Europese Autoriteit voor voedselveiligheid dat neonicotinoids met inbegrip van clothianidin onaanvaardbaar zeer riskant aan bijen stellen, besluitend, een „hoog scherp risico voor honingbijen werd geïdentificeerd van blootstelling via stofafwijking voor het gebruik van de zaadbehandeling in maïs, koolzaad en graangewassen. Een hoog scherp risico werd ook geïdentificeerd van blootstelling via residu's in nectar en/of stuifmeel.